به نقل از «عصر ایران»

چرا عبارت « بانوی اول » ترند شبکه‌ های اجتماعی شد؟

تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۰۴۳۲۶

شاید جمیله علم الهدی، هرگز تصور نمی‌کرد یک جمله به ظاهر ساده از سوی او بتواند به سوژه‌ای جنجالی داخل و خارج از کشور تبدیل شود. جمله‌ای که عبارت «بانوی اول کشور» را یدک می‌کشید.   به گزارش فرارو، جمیله علم الهدی از یک سو به عنوان فرزند آیت‌الله احمد علم الهدی، نماینده، ولی فقیه در استان خراسان رضوی و همسر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران شناخته می‌شود و از سوی دیگر دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی است؛ بنابراین می‌توان جمیله علم الهدی را چهره‌ای دانست که چه با عناوین خانوادگی و سیاسی و چه به شکل مستقل و با عناوین دانشگاهی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  اما حقیقت این است که علم الهدی، به همان اندازه که جایگاه دارد، زیر ذره بین و تحت نقد مطبوعات و افکار عمومی است و در نتیجه هر سخن یا واکنش او نسبت به موضوعات مختلف، در بوته نقد و بررسی قرار می‌گیرد. نقطه آغاز ماجرا کمی عقب‌تر است! همه تصور می‌کنند که ماجرا از روزی شروع شد که جمیله علم‌الهدی در واکنش به دعوت مجری همایش بین‌المللی خورشید که وی را «بانوی اول» خطاب قرار داده بود، گفت: «من تازه متوجه شدم که بنده را به‌عنوان بانوی اول معرفی کرده‌اند. لازم است توضیح دهم در ساختار جمهوری اسلامی ایران بانوی اول همسر رهبر معظم انقلاب هستند.» به محض این که این جملات مطرح و رسانه‌ای شد، موج انتقادات نیز به سمت وی روانه شد. عمده انتقادات یک پایه مشخص داشت: چرا جمیله علم الهدی، به‌جای آن که اصل این خطابِ بانوی اول بودن را نهی کند، آن را تایید کرد. این در حالی است که در ساختار جمهوری اسلامی ایران، لفظ بانوی اول اصلا وجود خارجی ندارد.   اما نه! ماجرا به ماه‌ها قبل باز می‌گردد. بهمن ماه سال ۱۴۰۱ و در جریان اولین کنگره بین‌المللی بانوان تاثیرگذار در تهران بود که برخی مهمانان برنامه، علم الهدی را بانوی اول ایران، خطاب قرار دادند. در همان زمان نیز، علم الهدی با واکنشی مشابه به واکنش اخیر خود گفته بود که این لفظ و عبارت مناسب همسر رهبر انقلاب است.   ماجرای مذکور در همان زمان نیز با واکنش‌هایی همراه شد، گرچه وسعت فعلی را نیافت. در آن دوره، بیشتر واکنش‌ها به پوشش مهمانان برنامه یا شغل و جایگاه آنان مربوط بود، اما همان واکنش‌های پراکنده نیز باعث شد که سال گذشته وزیر امور خارجه ایران، حسین امیرعبداللهیان بگوید که برخی به دنبال ایجاد حاشیه برای همسر رئیس جمهور هستند و در تلاشند وی را تخریب کنند.   علم الهدی یک بار دیگر نیز در جریان سفر به ونزوئلا از سوی رسانه‌های آن کشور به عنوان بانوی اول شناخته شد که البته، چون این لقب را یک رسانه به وی داده بود، چندان مورد نقد قرار نگرفت. شاید نکته ظریفی که در روز‌های اخیر مورد توجه قرار نگرفته و مغفول مانده این است که اگر رسانه‌ها یا مقامات دیگر کشورها، از یک لفظ استفاده کنند، کمتر در تیررس انتقادات خواهد بود تا زمانی که خود آن مقام (همسر رئیس جمهور) استفاده کند. واکنش‌های بی شمار و انتقاد‌های مشابه چهره‌های متعدد و رسانه‌های پرشماری به گلایه و نقد سخنان جمیله علم الهدی پرداختند. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی و به ویژه در توییتر نیز با هشتگ بانوی اول به این موضوع پرداختند و برخی این موضوع را نماد غربگرایی و برخی دیگر عنوانی کاذب و غیراسلامی خواندند. برخی نیز معتقد بودند این عنوان زیبنده مادران شهدا است.   مالک شریعتی نماینده مجلس در این خصوص نوشت: «عنوان بانوی اول برازنده خانم ستاره سردشت و خانم حلیمه ربیعی اصل دو مادری هستند که ۹ شهید در دفاع مقدس تقدیم کردند.» علی‌اکبر رائفی‌پور، فعال رسانه‌ای نیز توییتی کنایه آمیز زد و نوشت: «متاسفانه ضریب نفوذ کی پاپر‌ها و سریال‌های کره‌ای از اونی که فکر می‌کردیم بیشتره!»   نظر رائفی پور شبیه به نظر جلیل محبی، دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر نزدیک بود، چرا که او نیز به سریال‌های کره‌ای اشاره کرد و نوشت: «فیلم کره‌ای زیاد نبینید...»   مهدی فضائلی عضو دفتر نشر آثار رهبر انقلاب نیز از دیگر چهره‌هایی بود که در توئیتر واکنش نشان داد نوشت: «کم نبوده اند بانوان بزرگ و عالی قدری که در کنار مردان بزرگ نقش آفرینی کرده اند، اما خطاست که دولتمردان برای تکریم آن‌ها از الگوی نابجای بیگانگان کپی برداری کنند.»   شهین دخت مولاوردی فعال سیاسی اصلاح طلب نیز با کنایه به این اتفاقات به زبان شعر رجوع کرد و نوشت: «اورژانس غلغله است و دارم ویزیت میشم، گوشیم زنگ می‌خورد خبرنگار می‌پرسد می‌خواستم نظرتان را راجع به بانوی اول بپرسم می‌گویم در شرایط مصاحبه نیستم. درد‌های من نگفتنی ‏درد‌های من نهفتنی است ‏انحنای روح من ‏شانه‌های خسته‌ی غرور من…»   روزنامه فرهیختگان در گزارش ضمن اشاره به این وقایع نوشت: «منع صریح رهبری بر حضور و نقش‌آفرینی اعضای خانواده از آن‌ها تصویری کاملا موجه در افکار عمومی ایران ساخته است. به‌خصوص درباره همسر رهبر انقلاب برخلاف تقریبا تمام چهره‌های مهم و درجه یک تاریخ انقلاب که نام و نشانی از همسرشان یا حضوری رسانه‌ای از آن‌ها در دسترس است، حتی یک تصویر ساده از ایشان وجود ندارد.   بار معنایی لفظ «بانوی اول» با هیچ توضیح و تفسیری ربطی به آداب سیاسی ایران ندارد. اصل پذیرش این لفظ هم از سوی خانم علم‌الهدی عجیب است. همه می‌دانند در آمریکا این جایگاه وجود دارد و به‌نوعی فضایی مدرن در حکمرانی را به ذهن تداعی می‌کند. اگر هدف از کنش‌های خانم علم‌الهدی پوشش ضعف‌های حکمرانی ما در حوزه زنان است، بهتر بود ایشان از نفوذ و جایگاه خاص خودش برای حل مسائل اساسی حوزه زنان استفاده کند.»   خبرگزاری تسنیم نیز در گزارشی نوشت: «همچنانکه جمهوری اسلامی همان دموکراسی غربی نیست و بر مبنای اسلام و عدالت و شئونات شرعی و واقعی افراد، و نه نسبت‌های فامیلی و ... استوار است، به همان دلیل هم چیزی به نام بانوی اوّل نه در آن وجود دارد و نه نیازی به چنین عناوین من‌درآوردی هست. اینکه تصوّر شود با ریاست‌جمهوری یک فرد در ایران، برای همسر ایشان، جایگاه بخصوصی به لحاظ ساختار قانون اساسی کشور ایجاد می‌شود، قطعاً خطاست.»   با وجود همه این نقد‌ها و حواشی، این نخستین بار نیست که سخنان جمیله علم الهدی درباره یک موضوع مشخص، جنجالی می‌شود، خرداد ماه سال جاری بود که جمیله علم‌الهدی در گفتگو با تلویزیون ونزوئلا در جریان سفر جاری به سه کشور آمریکای لاتین گفت: «سن درختان دانشگاهی که من در آن تدریس می‌کنم از عمر آمریکا بیشتر است. به همین خاطر ایرانیان از این همه تلاش آمریکا [برای تحریم یا براندازی]خنده‌شان می‌گیرد.» در همان زمان نیز منتقدان و کاربران فضای مجازی یادآور شده‌اند دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی ایران) در سال ۱۳۳۸ پایه گذاری شده؛ حدود ۶۴ سال پیش، حال آن که ایالات متحده ۲۴۷ سال قبل به استقلال رسیده است. کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: بانوی اول شبکه های اجتماعی ترند جمیله علم الهدی بانوی اول واکنش ها بانوی او

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۴۳۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازار هیپنوتیزم در شبکه‌های اجتماعی/ هیپنوتیزم چیست و اصلا فایده‌ای هم دارد؟

هیپنوتیزم در واقع نوعی تلقین‌پذیری است و در وهله اول اگر فردی نخواهد نمی‌توان او را هیپنوتیزم کرد و در ثانی اگر فرد تمایل به هیپنوتیزم شدن را داشته باشد همه افراد امکان این موضوع را ندارند. افرادی که توانایی تلقین‌پذیری بالایی دارند معمولا به هیپنوتیزم بهتر پاسخ می‌دهند و  تحقیقات نشان داده که تلقین‌پذیری یا هیپنوتیزم‌پذیری یک ویژگی ژنتیکی است.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرآنلاین، هیپنوتیزم در طول تاریخ بشر با اسم‌های متفاوت همواره وجود داشته و برای تسکین درد و درمان بیماری از آن استفاده می‌شده است. تقریبا در صد سال گذشته و با گسترش پژوهش‌های علمی تاثیر و نحوه کارکرد هیپنوتیزم مشخص‌تر شده است و در بسیاری از موارد از جمله اضطراب کاربردهای فراوانی دارد. اما با توجه به ماهیت رازآلوده و سحرانگیز آن بسیاری از اوقات توسط افراد سودجو از هیپنوتیزم به عنوان ابزاری برای صرفا کسب درآمد و شیادی استفاده می‌شود و عدم آگاهی مردم از این موضوع نیز راه را برای آنها هموار می‌سازد.

امروزه افرادی در فضای مجازی که البته برخی از آنها ظاهرا مدارک معتبری نیز دارند به دنبال درآمدزایی از هیپنوتیزم به هر طریقی هستند و ویدیوهایی از خود حین هیپنوتیزم فردی دیگر منتشر می‌کنند به گونه‌ای که انگار وی را مسخ کرده و از خود بی خود می‌کنند. حتی اگر این ویدیوهای واقعی باشند استفاده نمایشی از هیپنوتیزم خارج از چارچوب اخلاق حرفه‌ای این کار است و نباید انجام بگیرد.

تصورات جامعه از هیپنوتیزم همواره با آن چیزی که واقعا هیپنوتیزم است و انجام می‌دهد تفاوت داشته است. تاریخچه هیپنوتیزم بسیار طولانی و نحوه عملکرد آن بسیار پیچیده و علمی و است در اینجا سعی می‌کنیم به شکل مختصر مواردی که نیاز است هر کسی در مورد هیپنوتیزم بداند تا فریب این افراد را نخورد شرح دهیم.

هیپنوتیزم چیست؟

هیپنوتیزم را می‌توان به عنوان وضعیت آگاهی یا هوشیاری در بیداری در نظر گرفت که در آن توجه فرد از محیط نزدیک او جدا می‌شود و توسط تجربیات درونی مانند احساسات، شناخت و تجسم جذب می‌شود. القای هیپنوتیزمی شامل متمرکز کردن توجه و درگیری تخیلی تا آن جایی است که آنچه تخیل شده است واقعی به نظر برسد.

فرد متخصص و مراجع با استفاده و پذیرش تلقین‌ها یک واقعیت هیپنوتیزمی را می‌سازند. حالت‌های مسحورشدن روزمره بخشی از تجربه مشترک ما انسان‌ها هستند، مانند غرق شدن در یک کتاب خوب، رانندگی در یک مسیر آشنا بدون یادآوری آگاهانه، هنگام دعا یا مراقبه یا هنگام انجام یک فعالیت یکنواخت یا خلاقانه. آگاهی و هوشیاری ما از محیط پیرامون خود در مقابل آگاهی درونی، در یک پیوستار قرار دارد به طوری که در این حالت‌ها تمرکز فرد عمدتا درونی است اما لزوما تمام آگاهی بیرونی را از دست نمی‌دهد.

هیپنوتیزم چه فوایدی می‌تواند داشته باشد؟

هیپنوتیزم را می‌توان به عنوان یک حالت ذهن‌آگاهی تلقی کرد که فرد می‌تواند یاد بگیرد تا آگاهانه و عمدا برای یک هدف درمانی به آن دسترسی پیدا کند. سپس تلقین‌ها به صورت شفاهی یا با استفاده از تصویرسازی برای نتیجه دلخواه ارائه می‌شوند. این کار ممکن است برای کاهش اضطراب، دسترسی به آرامش و آسودگی، کمک به مدیریت عوارض جانبی داروها، کمک به کاهش درد یا علائم دیگر باشد. هیپنوتیزم برای افراد مضطرب می‌تواند تجربه مفیدی باشد.

با این حال، سودمندی اصلی حالت هیپنوتیزم افزایش تلقین‌پذیری و دسترسی به پیوندهای ذهن و بدن و پردازش‌های ناخودآگاه است. هیپنوتیزم به خودی خود یک درمان نیست اما می‌تواند ابزاری در نظر گرفته شود که فرایند بهبود روانی را تسهیل می‌کند. هیپنوتیزم غیرممکن‌ها را ممکن نمی‌کند اما می‌تواند به افراد کمک کند آنچه را که ممکن است برایشان امکان‌پذیر است باور کرده و تجربه کنند.

حالت‌های هیپنوتیزمی در طول تاریخ بشر با اسامی مختلف برای درمان استفاده می‌شده است. اما با توجه به ماهیت عجیب آن توسط عده‌ای به عنوان چیزی مرموز و جادویی به تصویر کشیده شده است. مطالعه هیپنوتیزم پیچیده است و عوامل زیادی مانند زمینه، انتظارات و شخصیت بر پاسخ هیپنوتیزم تاثیر می‌گذارند.

ما نیاز داریم که از کلمات برای فراخوانی تخیلات استفاده کنیم. برای ورود به حالت هیپنوتیزمی باید توجه را متمرکز کرد وراه‌های زیادی برای رسیدن به این هدف وجود دارد. شعله یک شمع یا صفحه کامپیوتر می‌تواند یک تمرکز بصری باشد. تمرکز شنوایی می‌تواند موسیقی یا آواز خواندن باشد و القا می‌تواند شامل آرام‌سازی عضلانی باشد.

آیا همه افراد هیپنوتیزم می‌شوند؟

خیلی اوقات در فیلم و سریال‌ها هیپنوتیزم این گونه به تصویر کشیده می‌شود که فردی که تخصص بالایی در این کار دارد فقط با زل زدن به چشم دیگری او را هیپنوتیزم کرده و تحت کنترل خود در می‌آورد. در اینجا باید بار دیگر اشاره کنیم که هیپنوتیزم در واقع نوعی تلقین‌پذیری است و در وهله اول اگر فردی نخواهد نمی‌توان او را هیپنوتیزم کرد و در ثانی اگر فرد تمایل به هیپنوتیزم شدن را داشته باشد همه افراد امکان این موضوع را ندارند. افرادی که توانایی تلقین‌پذیری بالایی دارند معمولا به هیپنوتیزم بهتر پاسخ می‌دهند و تحقیقات نشان داده که تلقین‌پذیری یا هیپنوتیزم‌پذیری یک ویژگی ژنتیکی است.

آیا تغییرات حاصل از هیپنوتیزم پایدار است؟

شواهد پژوهشی نشان می‌دهد که وقتی از هیپنوتیزم برای کاهش استرس یا درد استفاده می‌شود، تغییرات ایجاد شده بسیار کوتاه مدت و گاهی صرفا در حد چند ساعت است. و برای اینکه اثربخشی هیپنوتیزم در زندگی روزمره حس شود نیاز به تکرار و زمان زیادی دارد. نکته دیگر این که هیپنوتیزم به تنهایی درمان مشکلات روانی نیست و معمولا از آن در کنار انواع روان‌درمانی‌ها استفاده می‌شود.

در مجموع، امروزه هیپنوتیزم یک روش علمی برای کاهش درد و استرس و مشکلات روانی است که می‌تواند تا حدی موثر باشد اما هیپنوتیزم توانایی معجزه کردن ندارد. وقتی در رسانه‌های مختلف با تبلیغات هیپنوتیزم مانند « خود هیپنوتیزمی جذب عشق»، « فراموش کردن خاطرات گذشته با هیپنوتیزم» و امثال اینها مواجه می‌شوید در نظر داشته باشید که باید انتظارات و توقعات واقع‌بینانه از این رویکرد علمی داشته باشید چرا که باور کردن این تبلیغات سودجویانه صرفا منجر به ناامیدی و سرخوردگی بیشتر شما خواهد شد.

انتهای پیام